Ik kan mij voorstellen, dat een slachtoffer van een seksueel misdrijf niet meteen het Internet opduikt om te kijken of er ooit al eens iets over geschreven is. Desondanks lees je deze pagina misschien omdat je op een of andere manier in aanraking bent gekomen met seksueel misbruik zoals verkrachting, aanranding of ontuchtige handelingen.
Aangifte doen betekent dat je datgene wat je is overkomen aan de politie vertelt. Terwijl je het verhaal vertelt, schrijft de politie alles op. Deze verklaring wordt de aangifte genoemd. De aangifte wordt vastgelegd in een "proces-verbaal". Hierover later meer. Voor het wel of niet doen van aangifte kun je een aantal argumenten hebben. Belangrijk om te weten is dat de politie in dit soort gevallen altijd je vriend(in) is. Je mag aan de agent in je eigen woorden, in alle rust je verhaal vertellen. De agent heeft hiervoor ook een speciale opleiding gehad en kan je vaak helpen moeilijke onderdelen van het verhaal duidelijk op papier te zetten.
Na de aangifte begint het politieonderzoek. Voor het krijgen van bewijsmateriaal vragen we je om medewerking. Als je bepaalde onderzoeken te belastend vindt, geef dit dan aan.
Het kan natuurlijk zijn dat de politie het onderzoek niet rond krijgen, bijvoorbeeld omdat de verdachte niet wordt opgespoord of omdat er onvoldoende bewijsmateriaal is gevonden. In dat geval worden de aangifte en eventuele andere stukken van het onderzoek op het politiebureau bewaard.
Uit het hele verhaal zal je duidelijk zijn geworden dat je als slachtoffer van seksueel geweld nog met een lange nasleep te maken kunt krijgen.
Als je zelf geen advocaat weet kun je de zedenrechercheur hiernaar vragen. Ook kun je naar het Bureau voor Rechtshulp gaan voor adressen van advocaten.
Als je niet als "getuige" opgeroepen (gedagvaard) wordt, kun je de terechtzitting bijwonen op de publieke tribune. Besluit de rechter om de zaak achter gesloten deuren te behandelen, dat wil zeggen zonder publiek, dan moet je de zaal verlaten. Als slachtoffer kun je de rechter vragen toch de terechtzitting te mogen bijwonen.
Naast schadevergoeding voor bijvoorbeeld de aanschaf van nieuwe kleren of dokterskosten (materiele schadevergoeding), kun je ook schadevergoeding eisen voor de pijn die jou is aangedaan (immateriƫle schadevergoeding).
Regelmatig wordt er door slachtoffers gebruik gemaakt van de mogelijkheid om een straatverbod te krijgen voor de verdachte. Een straatverbod is een verbod voor de verdachte om zich in een bepaalde straat of gebied op te houden. Naast of in plaats van een straatverbod is er ook nog de mogelijkheid om een aanspreek- en/of telefoonverbod te eisen. Dit wordt ook wel contactverbod genoemd.
Wij gebruiken cookies om de website goed te laten werken en om volledig anoniem het gebruik van onze website te analyseren. Met uw toestemming plaatsen we ook cookies van derden. Door op "Accepteren" te klikken geeft u toestemming voor het plaatsen van deze derden cookies. Klikt u op "Weigeren", dan worden deze cookies niet geplaatst.