Een bijdrage van Briges
Toen ik nog in opleiding zat voor surveillant aan het wijkteam Remmerdenplein (Amsterdam-Zuid Oost) zag ik tijdens een scootersurveillance een taxi over het fietspad rijden. Ik sprak de taxichauffeur aan en vroeg aan hem de reden waarom hij het fietspad gebruikte, hij wilde daar verder geen verklaring voor geven en ik moest mijn bonnetje maar gewoon schrijven. Ik dacht, prima als jij dat wilt dan doen we dat gewoon.
Kort daarop zie ik de plaatselijke brandweermannen langs het fietspad lopen waar ik met de taxichauffeur stond. Eén van de brandweermannen kwam naar mij toe en begon direct met het verwijt of wij niets beters te doen hadden dan bonnen schrijven en dat wij als politie een voorbeeld aan hen moesten nemen omdat zij burgers daadwerkelijk hielpen.
Ik zei tegen deze brandweerman: "Buurman als jij je nu eens bezig houd met je eigen taak, dan doe ik dat ook, afgesproken?" (Buurman heeft te maken met het feit dat de brandweer pal naast ons bureau zat)
Als reactie gaf de brandweerman dat ik een broekie was die nog veel moest leren, waarop ik hem verzocht om door te lopen, we zouden er later nog wel over spreken.
Anderhalf uur later werd er over het HB kanaal een spoedmelding uitgegeven aan de noodhulpeenheid van het Remmerdenplein. Er zou een reanimatie zijn nabij het bureau.
De noodhulpeenheid was bezig met een andere spoedmelding en kon in feite niet weg. Daarom melddeen wij ons aan bij het HB voor deze melding. We kwamen samen met de brandweer ter plaatse. Ik rende als eerste naar boven in de flat waar het zich voordeed en mijn maatje achter mij aan.
Op het moment dat ik begon te reanimeren kwam een brandweerman naast mij zitten voor de beademing. Toen ik recht in zijn ogen keek lag op mijn lippen om te zeggen: "Buurman, zie je nu dat we ok andere dingen doen dan alleen bnnen schrijven?" Ik sprak dat op dat moment maar niet uit.
Wat hij dacht? Tja dat zou ik nog eens graag willen weten.
Helaas heeft die vrouw het niet overleefd.
