Een bijdrage van WoutB
Maandagochtend, mijn vrije dag. Ik ben laat voor een afspraak. Ik loop snel naar mijn auto toe, niets wijst erop dat er iets bijzonders staat te gebeuren. Ik start de auto, rij weg en meteen na het wegrijden zie ik iets op de grond liggen wat er net nog niet lag.
Een hoopje kleren, iets raars langwerpigs. Toch maar even kijken wat het is. Ik stap uit de auto en zie al snel dat het om een mens gaat. Mijn eerste indruk is dat het een nepmens is, een paspop ofzo. Misschien een dronken iemand die op straat in slaap is gevallen.
Dan bedenk ik me dat ik in een flat woon, en dat die flat 18 verdiepingen telt. Dat verklaart meteen de rare vorm van het lichaam, en de andere dingen die ik niet ga beschrijven maar niet thuis kon brengen.
Instinctief pak ik mijn telefoon om 112 te bellen, en dan word ik geroepen door twee mensen. Die hebben het zien gebeuren, die hebben de vrouw zien neerkomen. Ze wenken me om te zeggen dat ik niet hoef te bellen, dat doen zij al.
Ik legitimeer me als agent en bel toch de meldkamer om een situatieschets te geven. De meldkamer wist nog van niets, ze komen er meteen aan. Ik hang op en ik schakel mijn gedachten uit. Nu even niet denken aan wat er gebeurd is, maar aan wat er moet gebeuren.
Het belangrijkste: mensen wegsturen die aan komen fietsen en lopen. Niet nog meer mensen hoeven te zien wat er gebeurt is. Ik legitimeer me voor een aantal mensen als agent en zeg dat ze om moeten fietsen of lopen. Die hebben het lichaam gelukkig niet gezien.
Achter me gaat een deur open, ik zie een man langs het lichaam lopen zonder er een blik op te werpen. Hoewel hij er maar een meter vanaf loopt heeft hij niet door dat het een mens is die daar ligt. Een paar seconden later is hij een hoek om verdwenen.
Ik heb een stuk of 8 mensen kunnen wegsturen voor ze bij het lichaam aankwamen toen ik de sirenes hoorde. Politie en ambulance kwamen gelijktijdig aan, en al snel ging er een laken over de vrouw heen.
Eenmaal terug van het afleggen van mijn getuigenverklaring spreek ik een buurman. De vrouw was van mijn verdieping afgesprongen, en hij had haar tas gevonden na de sprong. Ik heb wel vaker lijken gezien, ook mensen die een onnatuurlijke dood waren gestorven.
Maar hier was ik niet op voorbereid. Hier was geen melding van tevoren gekomen waar ik naar toe moest, hier stond geen grote groep omstanders omheen. Hier kwam ik zelf als eerste aan. Onderaan mijn eigen flat. Zonder collega naast me.
Zo komt het werk wel erg dicht bij huis.
