Een bijdrage van Roob
Rond etenstijd heb ik net de eerste hap van m'n magnetronmaaltijd op als we naar de snelweg moeten voor een pechgeval op de snelweg. De auto zou tot stilstand gekomen zijn op de linkerrijstrook, tegen de vangrail aan.Na de gehele snelweg samen met een andere eenheid te hebben stilgezet, duwen we de auto van de linkerrijstrook naar de vluchtstrook toe. We geven het verkeer weer vrij baan, maar krijgen niet de tijd om ons te verbazen hoe goed dit is afgelopen.
Of we daar weg kunnen. Er zou namelijk een trein een noodstop hebben gemaakt, waarbij meerdere gewonden gevallen zijn. Er komen meerdere telefoontjes binnen en de GGD zet in eerste aanleg met 6 ambu's in op het incident. Er volgt een nader bericht, waaruit blijkt dat de trein op volle snelheid een kapotte hoogleiding heeft geraakt, welke door een raam is geslagen en in het passagiersgedeelte is gekomen.
We plaatsen nog snel een gevarendriehoek bij de bestuurder met pech en gaan op zoek naar de trein. Omdat de locatie niet helemaal duidelijk is, kiezen ik en m'n maatje om het spoor vanaf de andere kant te benaderen dan de noodhulpeenheid doet. Uiteindelijk zien we de trein staan.
Er zit voor ons alleen een paar honderd meter weiland tussen. We parkeren het voertuig en rennen door de weilanden naar de trein. Over de slootjes, hekjes en koeienvlaaien. Tegen de tijd dat we ons bij de trein melden, zijn er al diverse ambulances en brandweervoertuigen ter plaatse.
Op last van de brandweer worden we er meerdere keren opgewezen om onder geen beding de buitenkant van de trein en de rails aan te raken, omdat deze mogelijk onder stroom staan. Als we ter plaatse komen, zien we de machinist buiten naast de trein staan.
Hij hangt rustig tegen de trein aan, terwijl hij een belletje pleegt. Mooi, die staat in elk geval niet onder stroom. De eerste treinen in tegengestelde richting rijden nog op volle snelheid langs de hulpverleners, voordat de bovenleidingen worden afgesloten van stroom.
De collega's betreden samen met de brandweer en GGD de trein. Uiteindelijk bleek het aantal gewonden en het letsel mee te vallen. Het letsel werd voornamelijk veroorzaakt door rondvliegend glas.
Gezien de hoeveelheid collega's ga ik m'n maatje opzoeken, die al druk bezig was met het opvangen van overige hulpdiensten. Toevallig fietst in de buurt van de trein op een fietspad een medewerker van de gemeente. Ik roep hem aan en zeg dat hij mij naar de openbare weg moet brengen.
Terwijl ik bij hem achterop zat, bleek zijn fiets net al door mijn maatje gevorderd te zijn. Mijn collega is ermee naar de weg gefietst, waar de man van de gemeente hem weer kon komen ophalen. Hij had er net een hele wandeltocht op en moest nu mij weer wegbrengen.
Gezien de schade moet de trein, die i.v.m. de spitstijd gevuld was met ongeveer 400 passagiers, geëvacueerd worden. Ze hadden er al een paar uur in de trein opzitten en moesten daarna nog een paar honderd meter naar de openbare weg lopen.
We richten een opstelplek voor de bussen in en sluiten daar een en ander voor het overige verkeer af. Tijdens het evacueren volgt er nog een melding. Enkele kilometers achter de trein is een tweede trein tot stilstand gekomen. Hij staat zonder stroom en kan geen kant meer op.
Ook deze trein zou vol met passagiers zitten. Er werd in eerste instantie nog aan een locomotief gedacht om deze tweede trein daar weg te slepen, maar dat bleek niet mogelijk. En zo vonden er tegelijkertijd twee evacuaties tegelijk plaats....
Uiteindelijk hebben we ongeveer 15 busladingen passagiers voorbij zien komen. Om 10 uur 's avonds was de tijd dan daar... na vele uren inspanning op een lege maag, werd het dan tijd om de rode kool weer op te warmen. Die stond nog in de kantine op tafel.
