Aangifte doen betekent dat je datgene wat je is overkomen aan de politie vertelt. Terwijl je het verhaal vertelt, schrijft de politie alles op. Deze verklaring wordt de aangifte genoemd. De aangifte wordt vastgelegd in een "proces-verbaal". Hierover later meer. Voor het wel of niet doen van aangifte kun je een aantal argumenten hebben. Belangrijk om te weten is dat de politie in dit soort gevallen altijd je vriend(in) is. Je mag aan de agent in je eigen woorden, in alle rust je verhaal vertellen. De agent heeft hiervoor ook een speciale opleiding gehad en kan je vaak helpen moeilijke onderdelen van het verhaal duidelijk op papier te zetten.
Zoals gezegd, voor het doen van aangifte kunnen een aantal argumenten zijn:
| Waarom wel aangifte | Waarom geen aangifte |
| Je vindt dat de verdachte gestraft moet worden. | Je kunt het niet opbrengen aangifte te doen. |
| Je accepteert niet wat je is overkomen. | Je wilt alles zo snel mogelijk vergeten. |
| Je wilt voorkomen dat een ander hetzelfde overkomt. | Je bent bang voor nadelige gevolgen of voor wraak. |
| Je wilt bescherming. | Je bent bang niet serieus genomen te worden. |
| Je wilt schadevergoeding. | Je maakt je zorgen over de gevolgen voor de verdachte. |
Welke argumenten voor jou het zwaarst wegen, bepaal jezelf.
Hoe lang kun je nog aangifte doen?
Van seksueel misbruik kun je na jaren nog aangifte doen. Voor de meeste vormen van seksueel misbruik bedraagt de verjaringstermijn 12 jaar en voor verkrachting zelfs 15 jaar.
Een minderjarige heeft nog meer tijd om aangifte te doen. De verjaringstermijn begint pas te lopen op het moment dat het slachtoffer achttien jaar is geworden. de termijn is vanaf dat moment weer twaalf jaar voor aanranding en vijftien jaar voor verkrachting.
Op deze termijnen geldt één uitzondering. Wanneer de aanrander of verkrachter op het moment van het plegen van het delict jonger is dan achttien jaar, dan wordt de verjaringstermijn met de helft bekort. Voor aanranding is de termijn in dat geval zes jaar en voor verkrachting zeveneneenhalf jaar. Gaat het echter in dit uitzonderingsgeval om een minderjarig slachtoffer, dan wordt de leeftijdsgrens waarop de dader in aanmerking komt voor halvering van de verjaringstermijn teruggebracht van achttien naar zestien jaar.
Als je wilt weten of je in jouw geval nog aangifte kunt doen, dan kun je dit navragen bij de politie. Voor het politieonderzoek is een snelle aangifte van groot belang. Zeker wanneer het feit nog maar kort geleden gebeurd is. Eventuele sporen zijn dan nog aanwezig.
Bij de politie zijn speciaal opgeleide mensen (zedenrechercheurs) die alle vormen van seksueel misbruik behandelen. Je kunt bij de plaatselijke politie vragen naar een zedenrechercheur. Als je bij de politie komt hoeft niet meteen een aangifte te worden opgenomen. De eerste opvang bij de politie is misschien op dat moment wel veel belangrijker. Dit is ook een taak van de politie. Samen met jou bekijken wat je nodig hebt en wat je aankunt.
Melding in plaats van aangifte
In plaats van een officiële aangifte kun je het feit ook alleen melden bij de politie. Je vertelt dan wat er gebeurt is, maar er wordt geen aangifte opgenomen en dus ook geen onderzoek ingesteld. Een melding kun je bijvoorbeeld doen als je er geen rechtszaak van wilt maken, maar toch bekend wilt maken wat je is overkomen. Een melding is altijd van belang, zeker wanneer andere aangiften of meldingen over dezelfde verdachte bij de politie binnenkomen.
Ook alleen bij een melding bestaat vaak de mogelijkheid om de verdachte kenbaar te maken dat je hetgeen hij jou heeft aangedaan niet accepteert. In overleg met jou kan de verdachte (als deze uiteraard bekend is) door de politie worden aangesproken op zijn gedrag.
Iemand meenemen/vrouwelijke rechercheur
Als je wilt kun je iemand meenemen bij de aangifte/melding. Dit kan een familielid, een vriend(in) of bijvoorbeeld iemand van het Bureau Slachtofferhulp zijn. Sommige vrouwen vinden het prettig om door een vrouwelijke rechercheur te worden gehoord. Vaak wordt dit aangeboden, maar als dit wordt vergeten, kun je er zelf om vragen. Indien mogelijk wordt aan het verzoek voldaan.
Het opnemen van de aangifte vindt meestal plaats in het politiebureau. Tijdens dit gesprek moet je zo nauwkeurig mogelijk vertellen wat er is gebeurd, waarna de rechercheur het verhaal in de computer typt. Het is mogelijk dat je het verhaal een paar keer moet vertellen om te kijken of je niets vergeten bent. Ook kan het zijn, dat de rechercheur naar aanleiding van jouw verhaal nog vragen heeft.
In het algemeen wordt er naar gestreefd om alles in 1 keer af te wikkelen. Je moet er echter wel rekening mee houden, dat het opnemen van de aangifte enkele uren in beslag kan nemen. In uitzonderingsgevallen kunnen zelfs meerdere gesprekken nodig zijn voordat de aangifte helemaal is afgerond. Alles gebeurt in overleg. In de aangifte zal ook vermeld worden hoe het op dat moment met je gaat en hoe jij denkt over de eventuele vervolging van de verdachte. Ook kun je de geleden schade opgeven en verzoeken dat de dader deze vergoedt. Eventuele rekeningen kunnen worden bijgevoegd.
Na afloop van de aangifte wordt je gevraagd om de aangifte te ondertekenen. Lees deze eerst goed door om te controleren of je verhaal goed is opgeschreven. Let er bijvoorbeeld op, dat de politie in de aangifte de eventuele blauwe plekken, andere verwondingen of gescheurde kleding heeft vermeld. Als dat nodig is wordt door de politie foto's van de opgelopen verwondingen gemaakt. De huisarts kan door de politie worden geraadpleegd over de door hem/haar geconstateerde verwondingen.
Vraag naar de naam van de rechercheur die de aangifte heeft opgenomen van de zaak verder onderzoekt. Elke aangifte krijgt een nummer, vraag er naar. Dit nummer heb je nodig om snel contact te kunnen krijgen met politie of justitie. Tijdens de aangifte zal de rechercheur je vragen of je op de hoogte wilt worden gehouden van het resultaat van het onderzoek. Hij/zij zal je ook de verdere gang van zaken uitleggen. Naast het verhoor door de politie kan het zijn dat de rechter-commissaris je nog eens wil horen. Daarover in de rest van deze pagina meer.
Voor het voeren van gesprekken met hele jonge slachtoffers (tot ongeveer 13 jaar) beschikt de politie over een aantal kindvriendelijk ingerichte interviewstudio's. Deze studio ziet er uit als een woonkamer. In deze studio werken speciaal getrainde rechercheurs van de jeugd- en zedenpolitie. De gesprekken worden opgenomen op zowel geluidsband als videoband. De studio kan ook gebruikt worden voor kinderen, die niet slachtoffer maar getuige zijn geweest van een ernstig delict.
Tot slot begrijpen we heel goed dat naar de politie gaan een hele grote eerste stap is. We verwijzen je heel graag naar de website https://www.hulplijnseksueelmisbruik.nl/ waar je telefonisch hulp kunt krijgen. Vergeet echter nooit 1 heel belangrijk ding: de politie en alle andere instanties zijn er om jou te helpen ervoor te zorgen dat sexueel misbruik niet meer voor komt. Jij hebt niets fout gedaan en hoeft in dit geval dus ook nergens bang voor te zijn!
