In 1945, direct na de 2e Wereldoorlog, was het een behoorlijke chaos in Nederland.
Veel huizen waren gebombardeerd en de politie bestond eigenlijk niet meer, want in de ogen van de bevolking waren bijna alle politiemensen fout geweest in de oorlog.
Het land moest weer op orde gemaakt worden en er moest een dienst komen, die de openbare orde weer ging herstellen en controleren.
Op 8 november 1945 werd het Staatsbesluit genomen, dat de Gemeentepolitie in aangewezen gemeenten werkte en dat in het overige deel van het land een Corps Rijkspolitie moest worden opgericht.
Zo werd de Nederlandse politie van na de oorlog geboren. Deze bestond dus uit de gemeentepolitie en het Corps Rijkspolitie.
In eerste instantie werden 65 gemeenten aangewezen voor de gemeentepolitie, in de loop der jaren kwamen er nog eens 62 gemeenten bij. De gemeentepolitie vond je in gemeenten met meer dan 25.000 inwoners, de rijkspolitie vond je meer in de kleinere steden en dorpen. De bestuurlijke leiding van het Corps Rijkspolitie lag bij de Minister van Justitie, de leiding van de Gemeentepolitie lag bij de Minister van Binnenlandse zaken.
Er ontstond een grote run op een baan bij het Corps Rijkspolitie. Na de oorlog had iedereen wel zin in een vaste baan wat ook nog eens leuk werk was. Binnen zeer korte tijd bestond er een Corps Rijkspolitie van duizenden mensen.
Daarmee kwamen ook de problemen, want die mensen moesten natuurlijk wel herkenbaar aangekleed worden met een uniform en wapenuitrusting. Aan alles was een tekort en het duurde tot de jaren zestig, dat een en ander bij de politie weer goed begon te lopen.
Rond de jaren 70 ontstond een groot tekort aan politiemensen. Al die mensen, die direct na de oorlog in grote getale waren aangenomen, gingen met pensioen. De opleidingsscholen kwamen weer tjokvol te zitten en het korps verjongde weer behoorlijk. Dit ging door tot 1993.
