Verhalen uit het leven gegrepen. Naast eigen verhalen ook verhalen van collega's waarvoor de hartelijke dank.
Wil je meer verhalen lezen? Voormalig politieman Han Tummers heeft een eigen blog over wat hij als wijkagent allemaal heeft meegemaakt.
een bijdrage van Daanie20
Het was een mooie dag in September. Nu ruim anderhalve maand bezig in het eerste werkkwartiel en surveillerend op de fiets met een maatje van een werkkwartiel hoger. Het was enorm hectisch op de portofoon omdat alle eenheden bezig waren met een meneer die met een vuurwapen zou lopen.
De buurt in het dorp was altijd al een prettige omgeving om in te wonen. Bewoners kenden elkaar en hielpen elkaar waar nodig. Na verloop van tijd verhuizen mensen uit zo’n wijk. Daar is uiteraard niets mis mee; ze gaan naar een andere plaats of naar een groter huis. Wanneer dan een woning leeg komt staan is het logisch dat op korte termijn nieuwe mensen het pand gaan betrekken.
Het vrije weekend zat er weer op en de week begon weer met een vroege dienst. Normaal gesproken ben je in de vroege dienst op maandag bezig met de afhandeling van de ellende die zich in het weekend heeft voorgedaan.
Het was zaterdagochtend, 06.55 uur. We waren de dag daarvoor begonnen om 23.00 uur en we hadden de nachtdienst er bijna opzitten. De collega’s van de vroege dienst kwamen de wacht in gelopen om ons af te lossen.
Een bijdrage van WoutB
Maandagochtend, mijn vrije dag. Ik ben laat voor een afspraak. Ik loop snel naar mijn auto toe, niets wijst erop dat er iets bijzonders staat te gebeuren. Ik start de auto, rij weg en meteen na het wegrijden zie ik iets op de grond liggen wat er net nog niet lag.
Jacco Bezuijen (47) heeft als politieagent meer ellende gezien dan goed voor hem is. Een jaar geleden werd bij de Barendrechter posttraumatische stressstoornis (PTSS) geconstateerd. Hij schreef er een boek over: "Hoe mijn jongensdroom een nachtmerrie werd".
Een bijdrage van Kapiche
Ik had samen met mijn collega nacht op het team. De dienst duurde van 21:30 tot 06:00 uur. Van middernacht tot twee uur hadden we de opdracht in burgerkleding te surveilleren in het park naast ons bureau. Dit park staat bekend als een HOP (Homo Ontmoetings Plaats).
Iedere politieman kent deze melding zo ongeveer uit zijn hoofd. Wat kunnen we nu weer verwachten. Hoe erg zal het zijn, zullen we als eerste ter plaatse zijn, moeten we EHBO verlenen, allemaal vragen die op het moment van de melding door je hoofd flitsen.
We krijgen het verzoek om over een uur klaar te staan bij het AMC (Amsterdam) voor een transport van een 3 maanden oude baby naar het Sophia kinderziekenhuis te Rotterdam. Het kindje is al te vroeg geboren, maar nu is het melk drinken helemaal fout gegaan. Het hartje was er mee gestopt. Oftewel, aan de hart/longmachine en alles wat daarbij hoort.
Een bijdrage van Mohaa
We hadden avonddienst op een vrijdagavond en kregen de melding van een overval op een videotheek, ongeveer 17 km verderop. Wij gingen erheen, wij in de zin van duo bemande auto (waar ik in zat), een solo auto en een motorrijder.
Een bijdrage van Briges
Het begin van de dienst mocht er al meteen zijn. Een onwelwording op het Stationsplein, het slachtoffer zakte voor onze ogen in elkaar en was niet meer aanspreekbaar. Het slachtoffer ademde wel dus circulatie was er. Ik schrok wel toen ik het slachtoffer hoorde snurken en naar adem zag happen.
Wij gebruiken cookies om de website goed te laten werken en om volledig anoniem het gebruik van onze website te analyseren. Met uw toestemming plaatsen we ook cookies van derden. Door op "Accepteren" te klikken geeft u toestemming voor het plaatsen van deze derden cookies. Klikt u op "Weigeren", dan worden deze cookies niet geplaatst.